Cas van Jeveren

Jeveren, geboren 2-5-1957 te Heerenveen, groeide op in een gezin waar de oorlog

altijd in de achtergrond meeliep. Moeder overleefde ternauwernood het

bombardement van Rotterdam, vader doorstond de Grebbelinie, het verzet in

Rotterdam en Friesland en tot slot 4 jaar Indië. Het kleurde zijn jeugd. Reden genoeg om na de

HAVO zo snel mogelijk op eigen benen te gaan staan. Later studeerde hij in de

avonduren autonome vormgeving aan de HKU.

Na het overlijden van zijn vader in 2008 ontstond de drang om meer te begrijpen

van het leed wat deze generatie altijd maar zo stil met zich meedraagt.

Tweemaal volgde hij de route die zijn vader door West-Java strijdend had

afgelegd, bezocht de plekken waar hij de dood in de ogen had gekeken, ontmoette

de andere kant.

Hij liep tegen hetzelfde onvermogen op: het lukte niet om iets over te brengen van hoe diep oorlogstrauma’s ingrijpen in het leven van veteranen en hun naasten. Het verhaal had een verpakking nodig. De kwasten gingen de la in en de pen kwam op tafel. De Papandayan moest geschreven worden.