Blue Blessings

Ineke Kempen is in 1955 geboren in het Limburgse dorp Swalmen, als oudste in een gezin met drie kinderen. Na de middelbare school verhuist ze naar Breda, waar ze als doktersassistente in een ziekenhuis werkt. In 1976 keert ze terug naar Limburg en ze woont sindsdien in Roermond. Ze wordt opgeleid als medisch secretaresse en uitvaartbegeleider en werkt een aantal jaren in de thuiszorg. Tevens is ze actief als vrijwilligster in een hospice. Haar laatste baan als ADL-assistente bij lichamelijk gehandicapten, moet ze om gezondheidsredenen opgeven. Ze werkt als boekenrecensent voor de Elisabeth Kübler-Ross Stichting en wint een vertaalwedstrijd met de vertaling van een gedicht van Ben Okri. Ze houdt van fotograferen en reizen, vooral naar Canada, de Verenigde Staten en Groot-Brittannië.

Ineke Kempen is een geboren vertelster. Ze neemt de lezer mee op haar reizen die ze gedegen voorbereidt en verhaalt in mooie, vaak poëtische beelden over wat ze ziet, hoort, ruikt en ervaart. Het blauwe water van rivieren, meren en oceanen -bron van al het leven- fascineert haar bijzonder. Blauw is, met o.a. muziek, eten en fotografie, trouwens een leidmotief dat door het hele boek stroomt. De schrijfster houdt van de aarde als schepping, de bergen, de geheimzinnige wouden, woestijnen en vlaktes en zoekt naar wat ze haar te vertellen hebben. Ineke streeft naar verbinding en verwantschap met de mensen die er wonen. Gaat op zoek naar hun verhalen, hun geschiedenis, hun kijk op het leven. Ze deelt in hun pijn en vreugde. Het hoofdstuk Legendes van de Iroquois over de eerste en de laatste dingen dat de schrijfster in Blue Blessings heeft opgenomen, is een cadeautje binnen een boek dat op zich al een cadeau is. De gedachten die het verhaal over licht en donker in haar oproept zeggen veel over haar wereldbeeld.

In een aangename, leesbare stijl doet de schrijfster verslag van impressies en herinneringen uit andere tijden, andere fases in haar leven die door de nieuwe indrukken tijdens de reizen in haar worden wakker geroepen. Dan komen vaak stevige thema’s aan de orde: haar kwetsbare gezondheid, haar in meerdere opzichten moeizame relaties, haar onzekerheid over zichzelf en de problemen met werkgevers die dat oplevert. Zo leert de lezer haar kennen als een warm, zachtmoedig mensenkind met een positieve levenshouding en een groot invoelingsvermogen, ook in dieren en hun soms erbarmelijke lot.

Een band op een terras in New Orleans, spelende kinderen in Canada, onberekenbare mist in Ierland, het zijn soms ogenschijnlijk simpele waarnemingen waardoor eerdere persoonlijke ervaringen bij Ineke Kempen naar boven komen. De muziek van een bluesmuzikant voert haar terug naar haar ballroom days in Roermond waar in een kroeg Amerikaanse bands optraden. Ze is openhartig, neemt de lezer in vertrouwen en laat zien hoe belezen ze is, zonder met haar kennis te pronken. Dat haar horizon altijd verder heeft gelegen dan de grenzen van het ingedutte bisschopsstadje aan de Maas is wel duidelijk.

In San Francisco overdenkt Ineke de betoverende zomer van love and peace. Uit het niets leek de tijd rijp voor de hippies om van de wereld een betere plek te maken. Dat is niet gelukt. Waar ging het mis? Ik moet het antwoord hier verklappen, omdat het een opstapje is naar de kern van het boek die Blue Blessings anders, aparter maakt dan de meeste reisboeken. De hippies zochten de volmaakte wereld van love and peace buiten zichzelf, via het aardse genot van seks, drank, drugs en muziek. Voor Ineke Kempen zou de enig juiste weg naar liefde en vrede een zoektocht door de hippies naar veranderingen in zichzelf zijn geweest. Die meditatieve zelfreflectie is een van de twee zuilen waarop Blue Blessings is gebouwd: Wat leren mijn reizen me over mezelf?

Citaat pag. 47: ‘Voordat ik aan boord ging is er een foto van me gemaakt, die ik na de trip (met raderstoomboot over de Mississippi. FC) ging ophalen en waar ik ronduit gelukkig op sta. Als ik dood ben, moet deze foto op mijn gedachtenisprentje komen te staan omdat hij in één beeld uitdrukt hoe ik mijn innerlijke verlangens in de uiterlijke wereld heb vormgegeven.’

Voor de schrijfster is het woord ‘reizen’ niet slechts een fysieke verplaatsing, de eerste zuil van Blue Blessings, om de wereld te verkennen en te genieten van de schoonheid die de aarde te bieden heeft. Daaraan gekoppeld en erdoor gestimuleerd is reizen bij deze auteur onvermijdelijk ook het onderzoeken van de eigen mentale wereld om zichzelf als goddelijk wezen te leren kennen. De indrukken en ervaringen uit de tastbare wereld zijn voor Ineke Kempen vaak het beginpunt van een reflectie op haar innerlijke wereld. Zo verkrijgt ze dieper inzicht in zichzelf en schept ze nieuwe ruimte om haar verdere groei als mens te bevorderen. In Blue Blessings lopen die twee verkenningen moeiteloos in elkaar over. Dat maakt dit boek meer dan een boeiend verslag van haar trektochten door de Verenigde Staten, meer dan een aanstekelijk relaas van haar kennismaking met Canada, Schotland, Ierland etc. Naast een aantal vlot lezende reisverhalen is Blue Blessings bovenal een eerlijke, persoonlijke weergave van de spirituele groei waartoe het reizen Ineke Kempen uitnodigt.

Frits Criens